جراحی بازسازی ACL یک روش رایج است که برای بازگرداندن قدرت از دست رفته رباط های زانو استفاده می شود. هر فردی با سبک زندگی فعال از هر گروه سنی ممکن است از پارگی رباط صلیبی قدامی رنج ببرد. در اغلب موارد، آسیب های رباط زانو جزئی است و می توان آن را از طریق درمان توانبخشی درمان کرد، اما اگر وضعیت بیمار با وجود دریافت درمان های غیرتهاجمی بهبود نیافت، به او توصیه می شود زیر چاقو انجام شود.

رباط صلیبی قدامی معمولاً به دلیل حرکت چرخشی ناگهانی ایجاد می شود و ورزشکاران را قربانی شایع این آسیب می کند. فرود تهاجمی، دویدن و مراحل درگیر در گیم پلی بیشتر ورزش ها، خطر پارگی ACL را تا 90 درصد نسبت به یک حرفه ای که کارش به قدرت یا حرکت زانو نیاز ندارد، افزایش می دهد.

پارگی زانو بدترین کابوس یک ورزشکار است، زیرا پتانسیل پایان دادن به حرفه آنها را دارد. اما به لطف جراحی بازسازی ACL، امروز آنها قادر به ریکاوری هستند تا به میدان برگردند.

ACL چیست؟

رباط صلیبی قدامی Aka ACL یکی از چهار رباط اولیه است که حرکت پایداری را در مفصل زانو ایجاد می کند. آسیب رباط صلیبی قدامی اگر به طور کامل پاره شده باشد به طور طبیعی بهبود نمی یابد. در صورت عدم درمان، پارگی رباط زانو می تواند علائم ثبات را ایجاد کند و بیمار را به استراحت کامل در بستر اضافه کند.

جراحی ACL

جراحی انجام شده روی آسیب های رباط صلیبی قدامی شامل ترمیم یا بازسازی ACL آسیب دیده یا پاره شده است.

از پیوند برای جایگزینی رباط در طی جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی استفاده می شود. رایج ترین گرافت هایی که در این روش استفاده می شوند، اتوگرافت هایی هستند که شامل استفاده از اعضای بدن خود بیمار مانند تاندون کشکک (تاندون کاسه زانو) یا تاندون همسترینگ می شود. انتخاب دیگر استفاده از بافت آلوگرافت از اهداکننده فوت شده است.

همچنین در صورت شکستگی ناشی از بیرون کشیدن (که در آن رباط و بخشی از استخوان از بقیه استخوان جدا شده است) می توان از جراحی ترمیم استفاده کرد. در چنین مواردی، قطعه استخوانی که با رباط صلیبی قدامی مرتبط است، دوباره به بقیه استخوان متصل می شود.

جراحی ACL با ایجاد برش های کوچک روی زانوی بیمار انجام می شود که برای قرار دادن ابزار مینیاتوری و جراحی بیمار (جراحی آرتروسکوپی) استفاده می شود. برخی از بیماران نیز ممکن است از طریق برش های بزرگ (جراحی باز) جراحی شوند.

واجد شرایط بودن بیمار

سن عاملی برای این جراحی نیست، زیرا هر کسی ممکن است پارگی رباط را تجربه کند، اگرچه ممکن است سلامت کلی بیمار برای تعیین اینکه آیا واجد شرایط عمل هستند یا خیر، تجزیه و تحلیل شود. جراحی ممکن است خطر بیشتری را برای بیماران با شرایط پزشکی شدید ایجاد کند. این بیماران ممکن است درمان‌های غیرجراحی دریافت کنند و تغییراتی در سبک زندگی ایجاد کنند که می‌تواند زانوهای آنها را از آسیب بیشتر محافظت کند.

چرا جراحی بازسازی ACL انجام می شود؟

جراحی ACL بر بازگرداندن عملکرد طبیعی و ثبات زانو قبل از اینکه بیمار آسیب زانو را تجربه کند، برای محدود کردن از دست دادن عملکرد زانو و جلوگیری از تخریب سایر ساختارهای زانو تمرکز دارد.

با این حال، برخی از پارگی های ACL می توانند با استفاده از روش های توانبخشی بهبود یابند. پزشک معمولاً بر اساس شرایط بیمار تصمیم می گیرد که آیا بیمار باید تحت درمان غیرتهاجمی یا ترکیبی از جراحی و درمان توانبخشی قرار گیرد.

یک بیمار ممکن است انتخاب کند که تحت عمل جراحی قرار گیرد اگر:

آیا ACL خود را به طور کامل پاره کرده اند یا پارگی جزئی را تجربه کرده اند که زانوهای خود را ناپایدار کرده است.

به یک برنامه توانبخشی پیوسته اند اما زانوی آنها هنوز ناپایدار است.

سبک زندگی فعال داشته باشید یا شغلی داشته باشید که به قدرت زانو نیاز دارد (مانند کار ساختمانی، رقص، ورزشکاران و غیره)

از کمبود مزمن ACL رنج می برند که سبک زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد و آنها را از انجام کارهای روزانه باز می دارد.

مایل به گذراندن یک برنامه توانبخشی طولانی مدت هستید.

سایر قسمت های زانو مانند منیسک یا غضروف یا سایر رباط ها یا تاندون های زانو آسیب دیده یا آسیب دیده اند.

یک بیمار ممکن است انتخاب کند که جراحی نکند اگر:

پارگی خفیف ACL داشته باشید (با چند روز استراحت و فیزیوتراپی بهبود می یابد).

به طور فعال در ورزش شرکت نمی کنند یا در شغلی که به فعالیت بدنی گسترده نیاز دارد کار نمی کنند.

مایل به استراحت هستند و در کارهایی که باعث تشدید درد می شود یا از بهبود رباط صلیبی قدامی جلوگیری می کند، زیاده روی نمی کنند.

زمان و منابع لازم برای تکمیل درمان توانبخشی را داشته باشید.

شرایط پزشکی خاصی دارید که جراحی را به گزینه ای خطرناک تبدیل می کند.

جراحی آرتروسکوپی

پیشرفت‌های دنیای پزشکی فناوری‌هایی را ایجاد کرده است که اجازه می‌دهد جراحان ارتوپد برای درمان بیماران با استفاده از تکنیک های کم تهاجمی (آرتروسکوپی) به جای جراحی باز.

جراحی آرتروسکوپی می توان تحت بیهوشی موضعی یا عمومی انجام داد.

چه اتفاقی می افتد

در طول جراحی آرتروسکوپی ACL، جراح برش‌های کوچک متعددی را در اطراف زانو ایجاد می‌کند. سپس محلول نمکی استریل به داخل یک برش زانو پمپ می شود تا دهانه آن باز شود و خون آن ناحیه شسته شود.

سپس جراح آرتروسکوپ را داخل برش دیگر قرار می دهد. یک دوربین متصل به آرتروسکوپ، تصاویری از قسمت داخلی زانو را به مانیتور اتاق عمل منتقل می کند.

برش های دیگر برای قرار دادن مته های جراحی استفاده می شود که سوراخ های کوچکی را در استخوان های پایین و بالای ساق پا ایجاد می کند که در آن محل اتصال و بسته شدن در مفصل زانو است. سوراخ‌ها به‌عنوان تونل‌هایی عمل می‌کنند که جراحان از طریق آن پیوند را به هم متصل می‌کنند.

اگر از بافت های خود بیمار استفاده شود، جراح ارتوپد با ایجاد یک برش دیگر روی زانو، پیوندی را می کشد.

پیوند از طریق سوراخ های ایجاد شده در استخوان های پایین و بالایی زانو کشیده می شود. برای محکم کردن پیوند در جای خود از پیچ و منگنه استفاده می شود و برش ها با نوار یا بخیه طبی بسته می شوند. معمولاً بیماران به مدت 3 تا 4 ساعت پس از جراحی در اتاق ریکاوری نگهداری می شوند.

در طول این عمل، جراح ممکن است سایر قسمت های آسیب دیده زانوی بیمار مانند غضروف، سایر رباط های زانو، منیسک ها یا استخوان های شکسته را ترمیم کند.

بعد از جراحی

جراحی آرتروسکوپی اغلب به صورت سرپایی انجام می شود. با این حال، جراحی باز زانو ممکن است نیاز داشته باشد که بیمار برای چند روز در مرکز مراقبت های بهداشتی بماند.

بیماران احتمالا برای چند روز احساس خستگی می کنند. زانوی آنها ممکن است در اطراف برش های روی زانو بی حس و متورم باشد. برخی از بیماران حتی ممکن است روی ساق پا و مچ پا دچار کبودی شوند. بیشتر این موارد معمولاً طی چند روز از بین می‌روند و بیماران می‌توانند در عرض چند هفته بدون درد راه بروند.

بیماران برای چند ماه یا یک سال پس از جراحی رباط صلیبی قدامی تحت توانبخشی فیزیکی قرار می گیرند. طول مدت درمان به سن بیمار و سلامت کلی بستگی دارد. اکثر بیماران می توانند در عرض 6 ماه به فعالیت های معمول خود بازگردند.

میزان موفقیت جراحی بازسازی ACL

بسته به سبک زندگی بیمار پس از جراحی، نتایج به دست آمده می تواند متفاوت باشد. در حالی که استراحت پس از عمل برای بیماران ضروری است، همچنین برای آنها مهم است که ورزش های معمولی را انجام دهند تا از سفت شدن عضلات خود جلوگیری کنند، به همین دلیل پزشکان به بیماران توصیه می کنند که به برنامه توانبخشی بپیوندند. 

برخی از بیماران ممکن است پس از جراحی همچنان بی ثباتی و درد زانو را تجربه کنند که در بیشتر موارد نشان دهنده نیاز به روش دیگری (بازسازی ACL) است.

معمولاً ورزشکاران و ورزشکاران می توانند در عرض 1 سال پس از جراحی به میدان بازگردند، چندین بازیکن مشهور فوتبال و بسکتبال پارگی ACL را تجربه کرده اند و توانسته اند از طریق جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی بهبود یابند.

برای سوالات بیشتر در مورد جراحی بازسازی ACL تماس بگیرید مراقبت های بهداشتی Medmonks.