بعد از مفصل شانه، مفصل زانو که از کشکک، درشت نی و استخوان ران تشکیل شده است، مهم ترین و پرکاربردترین مفصل بدن انسان است. شکستگی در مفصل زانو می‌تواند یک شکستگی مجزا باشد، شکستگی که شامل یک استخوان می‌شود، یا شکستگی‌های متعدد، که سایر قسمت‌های مفصل زانو مانند کشکک، درشت نی و استخوان ران را درگیر می‌کند.

به طور معمول، از نظر ماهیت، شکستگی زانو می تواند دو نوع باشد.

• شکستگی داخل مفصلی (شکستگی که در داخل کپسول مفصل زانو قرار می گیرد)
• شکستگی خارج مفصلی (شکستگی که در خارج از مفصل زانو قرار می گیرد).

شکستگی زانو می تواند از انواع زیر باشد:

1. شکستگی خط مو:

شکستگی خط مو در سطح استخوان رخ می دهد. برخلاف انواع دیگر، این نوع شکستگی در تمام ضخامت استخوان نفوذ نمی کند. همچنین، شکستگی خط مو نمی تواند در کل دور کشکک، استخوان ران یا درشت نی پخش شود، در عوض، تا حدی استخوان زانو را می پوشاند. چنین شکستگی هایی با کمک درمان محافظه کارانه درمان می شوند.

2. شکستگی بدون جابجایی:

در این نوع، شکستگی ایجاد شده می تواند به انتهای عقب استخوان برسد. به دنبال آسیب، قطعه ای که دچار شکستگی شده است از موقعیت آناتومیک طبیعی خود تغییر نمی کند. برای درمان شکستگی بدون جابجایی مفصل زانو از روش های درمانی محافظه کارانه مانند استفاده از بریس یا گچ گیری و جااندازی بسته استفاده می شود.

3. شکستگی با جابجایی جزئی:

شکستگی با جابجایی جزئی تمایل به عبور از کل ضخامت استخوان دارد. مشابه یک شکستگی با جابجایی جزئی پایدار، قطعه شکسته استخوان زانو در صورت شکستگی با جابجایی نسبی تا حدی از استخوان والدین جابجا می‌شود. این نوع شکستگی با جااندازی بسته درمان می شود. درمان جراحی زمانی پیشنهاد می‌شود که روش‌هایی مانند فیکساتور خارجی و کاهش نزدیک نتوانند نتایج مطلوبی را نشان دهند.

4. شکستگی جابجا شده کامل:

در صورت شکستگی کامل جابجایی مفصل زانو، ترک ها از کل ضخامت استخوان وارد می شوند. تکنیک کاهش بسته، اگر برای درمان شکستگی جابجا شده کامل مفصل زانو استفاده شود، نمی تواند نتایج مطلوبی را ایجاد کند. از این رو، این نوع شکستگی با کمک درمان های جراحی و داروها درمان می شود.

5. شکستگی مفصل زانو مرکب (باز):

در این نوع شکستگی قطعه شکسته کاملاً از موقعیت اصلی خود جابجا می شود. در واقع، قطعه شکستگی یا استخوان والدین از طریق پوست و بافت زیر جلدی بیرون زده و در معرض دید باقی می‌ماند. این نوع شکستگی اغلب با آسیب های عصبی و پارگی عروق خونی همراه است که ممکن است منجر به خونریزی شدید شود. شکستگی مفصل زانو از طریق داروها و جراحی درمان می شود.

درمان شکستگی زانو:

درمان محافظه کارانه شکستگی زانو شامل استراحت، ورزش (شنا، یوگا درمانی، تمرینات کششی)، سرما درمانی (شامل استفاده مستقیم از یخ پوشیده شده با پلاستیک یا پارچه ای است که روی مفصل زانو به مدت حدود 30 دقیقه، دو تا سه بار در روز نگه داشته می شود). و گرما درمانی (که در آن گرمای مرطوب روی مفصل زانو اعمال می شود). جدای از این، از وسایل کمکی از جمله عصا، واکر، عصا یا ویلچر برای پشتیبانی استفاده می شود.

همچنین از گچ و بریس برای نگه داشتن انتهای استخوان در موقعیت آناتومیکی تقریبی استفاده می شود. کشش اسکلتی نیز برای درمان شکستگی ها با کشش مداوم ساق پا با وزنه استفاده می شود. فیزیوتراپی نیز برای درمان شکستگی مفصل توصیه می شود.

علاوه بر این، داروهایی مانند Motrin، Naproxen، Daypro و Celebrex به بیمار داده می شود. شکستگی زانو.

زمانی که روش های ذکر شده در بالا کارساز نباشد، از تکنیک های مداخله جراحی استفاده می شود که به آن جراحی آرتروسکوپی زانو می گویند. با کمک جراحی آرتروسکوپی می توان شکستگی بدون جابجایی و خط مو را درمان کرد. همچنین برای ترمیم شکستگی بدون جابجایی که به درمان محافظه کارانه پاسخ نمی دهد استفاده می شود. در کنار آن، جراحی آرتروسکوپی نیز برای ترمیم قسمت هایی مانند روتاتور، تاندون و پارگی رباط مرتبط با شکستگی انجام می شود.